"Z ziemi włoskiej do Polski” - Salvatore De Bello, nauczyciel polskich seniorów

Senior.pl: Jak się znajdujesz w roli nauczyciela? Lubisz to, co robisz?

Salvatore De Bello: Tak, bardzo. Od zawsze moją pasją jest dzielenie się wiedzą. Staram się wyjaśniać zagadnienia w sposób bardzo szczegółowy. Sprawia mi to przyjemność.

Senior.pl: Jak Polacy uczą się języka włoskiego? Z trudem czy dość łatwo?

SDB: Ogólnie rzecz biorąc, zauważyłem, że bardzo szybko. Czasami mają problemy z wymową. Od uczniów słyszę, że początkowo włoski wydaje im się łatwy, ale po pierwszym etapie pojawiają się pewne kłopoty. Trudniej jest osiągnąć poziom umożliwiający, np. dobre pisanie w języku włoskim. Niemniej jednak, już po kilku miesiącach intensywnej nauki, dość dobrze posługują się włoskim.

Senior.pl: Jesteś . Dlaczego zdecydowałeś się właśnie na nauczanie osób starszych? Gdzie i od jak dawna to robisz?

SDB: Od zawsze chciałem robić coś dla innych, coś poza pracą. Od 2009 roku, tj. od kiedy jestem swoim pracodawcą, mogę samodzielnie planować zajęcia. Zacząłem rozglądać się, co można zrobić w dzielnicy, w której mieszkam (na Ursynowie). Znajomy muzyk grał koncert dla seniorów z Dziennego Domu Pomocy Społecznej na Ursynowie i skontaktował mnie z osobą, która zajmowała się organizacją zajęć dla ludzi starszych. Początkowo nie było jasne, co miałbym robić, więc sam zaproponowałem kurs językowy - taki niestandardowy. Zrobiłem to, choć byłem sceptyczny co do własnego pomysłu, myślałem, że nie będzie na to zapotrzebowania, że seniorzy woleliby uczyć się angielskiego. Inicjatywa okazała się jednak trafna. Od pięciu lat w środy spotykam się z ośmioosobową grupą na godzinne zajęcia. Lekcję podzieliłem na dwie części: jedna jest poświęcona gramatyce, druga - piosenkom.

To naprawdę ciekawe doświadczenie. Choćby dlatego, że i ja, i oni zmagamy się ze stereotypami. Tuż po przyjeździe do Polski przeszkadzały mi trochę stereotypy na temat Włochów, a potem zdałem sobie sprawę, że można z tego żartować, podejść do tego nieco ironicznie. Przykładowo, nie jest prawdą, że wszyscy Włosi umieją śpiewać, albo że umieją tańczyć. A podczas lekcji z seniorami robię to, bo chcę się dobrze bawić. Kiedy nauczyciel się nudzi, nudzą się też jego uczniowie. Wolontariat był dla mnie pierwszą stycznością z osobami starszymi, które mówią w obcym języku. Zacząłem więc żartować z nimi nie wiedząc, jak to zostanie przyjęte. Efekt był pozytywny. Starsi ludzie też chcą się dobrze bawić i jasno to pokazali. Dla nich z kolei było to zerwanie ze stereotypami na ich temat.

Senior.pl: Zauważasz różnicę w sposobie uczenia się języka przez osoby starsze i młodsze?

SDB: Zwykle ludzie młodsi starają się zrozumieć sens zdania, zaś starsi często chcą tłumaczyć każdy element danej frazy. Seniorzy mają więcej problemów z wymową, ale łatwiej umieją się skoncentrować. Młodzi mają świetną intuicję językową, jednak obecnie nie są w stanie skupić uwagi na dłużej. W przypadku osób dojrzalszych - o ile jest się w stanie zainteresować ich zagadnieniem - można uzyskać ich długie skupienie.

Warto też dodać, że jest świetnym . Praktykujemy wymowę nowych słówek, analizujemy schematy zdań, śpiewamy - tego nie da się porównać z żadnym innym treningiem umysłu.

Senior.pl: Jakieś porady dla osób, które zaczynają uczyć się języka włoskiego?

SDB: Przede wszystkim należy określić , jakie ma się wymagania i zadbać o motywację. Na tej podstawie warto wybrać odpowiedni kurs - inny jest adekwatny dla osób, które chcą przystąpić do jakiegoś egzaminu, inny dla tych, którzy chcą swobodnie rozmawiać we Włoszech. Nie należy ufać kursom obiecującym nauczenie się języka w dwa, trzy tygodnie. Bardzo ważne jest też zapoznanie się z kulturą i historią Włoch. Na kraj składa się dwadzieścia regionów, które doświadczyły dominacji innych nacji. Państwo zjednoczyło się dopiero w 1861 roku, więc istnieją znaczne różnice językowo-kulturowe pomiędzy regionami.