UDZIELONE ODPOWIEDZI

• 2011-05-01 10:51 Isidorus_Hispalensis

  Osoby, które za życia osiągnęły wysoki stopień przyjaźni, komunii, zjednoczenia z Bogiem i odeszły do wieczności, nie potrzebują beatyfikacji i kanonizacji. One cieszą się już w pełni oglądaniem Boga twarzą w twarz i wyniesienie ich w Kościele do chwały ołtarzy nie pomnaża ich szczęścia.

  Obydwie te czynności pełnią funkcję społeczną, eklezjalną, i dlatego też przy wyborze kandydatów do chwały ołtarzy nie należy zapominać o tym ich zasadniczym celu.

   

  Mówiąc o różnicach pomiędzy beatyfikacją i kanonizacją należy zauważyć, że obecne ustawodawstwo nie mówi nic o beatyfikacji. Kodeks Prawa Kanonicznego w kan. 1403 § 1 wspomina tylko o sprawach kanonizacyjnych, a przepisy specjalne wydane w tym zakresie przez Ojca Świętego Jana Pawła II i przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnych stosują tę samą terminologię. Uważa się, że jednym z motywów pominięcia w aktualnych przepisach prawnych pojęcia beatyfikacji jest to, iż stanowi ona jeden z etapów postępowania kanonizacyjnego, w którym nie mamy do czynienia z dwoma różnymi sprawami, lecz raczej z dwiema fazami tej samej sprawy. Stąd też poszczególne sprawy od samego początku są określane jako "sprawy kanonizacyjne", ponieważ beatyfikacja zmierza do kanonizacji.

  Kanonizacja jest najstarszą formą oficjalnego uznania przez najwyższą władzę Kościoła świętości Sługi Bożego. W świetle aktualnej praktyki Stolicy Apostolskiej oznacza ona ostateczną decyzję Papieża, poprzez którą Sługa Boży, zaliczony wcześniej do grona błogosławionych, zostaje wpisany do katalogu świętych i któremu Biskup Rzymu poleca oddawać kult publiczny w całym Kościele należny osobom świętym. Do kanonizacji wymaga się obecnie jednego cudu uzyskanego za wstawiennictwem błogosławionego po jego beatyfikacji i zatwierdzonego zgodnie z przepisami prawa.

  Natomiast beatyfikacja, instytucja późniejsza od kanonizacji, została wprowadzona w celu rozwiązania potrzeb pastoralnych Kościołów lokalnych w zakresie kultu świętych. Oznacza ona decyzję Papieża zezwalającą na kult publiczny Sługi Bożego ograniczony do jakiegoś kraju, miasta, regionu, diecezji, instytutu życia konsekrowanego lub do określonych czynności liturgicznych (np. odprawianie Mszy św. albo recytowanie Liturgii godzin o błogosławionym).

  Święci i błogosławieni pomagają interpretować Ewangelię Jezusa Chrystusa w różnorodnych okolicznościach życia oraz wstawiają się do Boga za Kościołem pielgrzymującym. Kanonizacja realizuje to zadanie wobec Kościoła powszechnego, a beatyfikacja - wobec Kościołów lokalnych oraz innych wspólnot eklezjalnych.

   

  A-JA skomentował odpowiedź 1970-01-01 01:00

  czyli chodzi o to, że błogosławiony to taki święty o "ograniczonym zasięgu"?

Publikowane w serwisie porady mają charakter edukacyjny i nie mogą być traktowane jako profesjonalne konsultacje dotyczące konkretnych przypadków. Redakcja ani wydawca serwisu nie ponoszą odpowiedzialności za skutki wykorzystania zamieszczanych porad.